29 Ocak 2010 Cuma

Ölüm Sessizliği


Bu sabah telefonum çaldı önce açmak istemedim,ısrarla devam etti çalmaya ve ben de ısrarla açmak istemedim.


Teknoloji sayesinde her an ulaşılabilir olmak canımı feci halde sıktı.


Açmaya karar verdim ve açtım.Nasıl olduğumu sordu,en gerçekçi sesimle iyiyim dedim.Beni merak ettiğini söyledi.İyi olduğumu merak edilecek birşey olmadığını söyledim.Bana bir evlilik haberi verdi.Yarın evleniyorlar dedi.
Sustum,söylenebilecek bütün cümlelerin yerine.Hiç umursamadım


Bu aralar darmadağınık herşey,bütün çabalar boşuna sanki.


İşte bu yüzden içimdeki derin yalnızlığa ve kafa karışıklığına inat herkesten ve herşeyden uzak durmak istiyorum ama bu nalet olası teknoloji her yanımızı sarmış ve özel hayatımızın bütün mahremiyeti bile afişe edilecek hale gelmişken cep telefonu,internet gibi bütün hayatımızı kuşatan bu sanal ve boğucu ağdan kurtulmak istiyorum.


Gazete okumak,televizyon seyretmek hatta radyo bile dinlemek istemiyorum ve yapacağım.Umrumda değil artık darbe planları,yolsuzluklar,yoksulluklar,yasaklar,ekranlardan akan ağdamsı yavşaklıklar.

Sesini onurlu bir ülke için yükseltenlerin, "yaftalamadan düşün" diye reklam yapan gazetede hemen yaftalandığı,darbe planlarında adının geçirildiği bu aşağılık medyayı okumamak,dünyayla irtibatımı kopartmak bana birşey kaybettirmez.
Ben her zaman olduğu gibi -ama şimdilerde biraz daha fazla-vicdanımın sesini dinlemeye,beni sabırla bekleyen kitaplarıma gidiyorum.

Şimdilik hoşçakalın...

Hiç yorum yok: