Ot

Keşke bir kuru ot olsaydım dünya bahçesinde.

İnsan olmanın dayanılmaz ağırlığını taşıyamayacak kadar ağır geliyor herşey.
Aynı kategoride görüldüğümüz bazı insan görünümlü canlılarla kategorize edilmenin utancını taşımamak için,en hafif rüzgarda sallanan bir kuru ot olsaydım;fikirsiz,sabit,suskun bir ot.

Bir ot olsaydım şu dünya bahçesinde.
Sevgisiz bir dünyada "aşka inanan aptallardan" olmasaydım.
Seni seviyorum cümleleriyle kirlenmeseydi kulağım.

Şimdi savrulup dururken aklım,ordan oraya;ben gerçek nerde diye aramaya devam ediyorum,aptallığa kaçan naifliğimle,"bu kez herşey daha güzel olacak" saflığımla.

Biliyorum yine yenilecek,yine üzüleceğim,aynaya bakmaktan bile korkar hale geldiğimin farkındayken bu cahil cesareti nedir diye soramayacak kadar şuursuzum üstelik.

Bir ot olsaydım şu dünya bahçesinde.
Dünyanın dikenlerine koşar adım giden neşeli çocuklar ezip geçseydi beni.
Herşey daha kolay olur muydu?