4 Ağustos 2011 Perşembe

Bir şehri tam kalbinden, beyninden vurup gitmek var...


Hayat büyüdükçe daha karmaşık bir hal almaya başlıyor. Seçtiğimiz yollar bizi şu an ki halimize getirdi. Belki mutlusunuz belki de değilsiniz. Sonuçta herkesin içinde şöyle herşeyi bırakıp gitmek geçer belli zamanlarda.

Fakat sevdiğiniz insanların hayatınızdan çıkıp gitmesini istemezsiniz. Çoğu zaman bir gün gidebileceklerini bile düşünmezsiniz. Onlar hep vardır ve hayatınız böyle devam eder gider sanarsınız.

Bazı insanları da yüz yüze tanımasanızda da seversiniz. Oyunculuğunu, yazılarını, müziğini beğendiğiniz insanlar vardır. Gitmeleri hayatınızı sarsmaz ama hafif bir burukluk oluşturur.

Teoman'ın müziği bıraktığını duyduğumda tuhaf oldum. Kurduğu hayalin onu tatmin etmediğini yazmış. Elbette insanların ne yaşadığını bilemeyiz ya da ne sebeple bu kararı aldığını. Fakat yaptığı şeylerle bir çok insana ulaştığını ve onları mutlu ettiğini unutmaz umarım.

Masalsı şarkısıyla eğlendim çünkü bende bulutlarla hep oyunlar oynayıp resimler yapardım zihnimde...

Bir arkadaşım moralim bozulduğunda yüzünü dökme küçük kız şarkısını gönderince kendime gelmiştim...

Zor olsada bitti dediğim zamanlar da dinledim en güzel hikayemi...

Aslında hayatın hepimizin aynı rüyayı gördüğü bir istasyon olduğunu anlattığı zamanlar oldu ...

Gitmeler belki de kendi içimize dönmemiz için iyidir. Rahatlamak için yaptığı bu şeyde umarım her şey istediği gibi geçer. Hoşçakal ama sonra yine gel ve kal aramızda...

Hiç yorum yok: