12 Ocak 2009 Pazartesi

Baglanmicaksın..

Bağlanmicaksın bir şeye, öyle körü körüne.
"O olmazsa yaşayamam." demiceksin.
Demiceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmiceksin mesela.
O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin o'nu sevdiğinden...
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini...
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmiceksin.
Senin değillermiş gibi davranıcaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranıcaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebiliceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleniceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleniceksin.
Gökyüzünü sahipleniceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları...
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
"O benim." diceksin.
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir Şeylerin...
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya ya da pembeye Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden,
Çok ait olmadan yaşicaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidicekmiş gibi,
Hem de hep senin kalıcakmış gibi hayat.
İlişik yaşicaksın.
Ucundan tutarak...

Can Yücel

Hiç yorum yok: