İkilem

Son zamanlarda yaşadığım bazı şeylerden sonra kendi kendime konuşup insanları anlayamayışım okuduğum bir yazıyla rahtlamama sebep oldu. John Verdon'un Aklından Bir Sayı Tut adlı romanını okurken 125. sayfaya geldiğimde kafamdaki karışıklık yavaşça silinmeye kelimelere dökülmeye başladı.Bu içsel çatışma demek ki normal bir şey. Belki de artık yaş ilerledikçe daha çok dikkat ediyorum bazı şeyleri.

…mesela en büyük çatışma kendimizi görme şeklimiz ve başkalarını görme şeklimiz arasındadır. Örneğin, biz tartışıyor olsak ve sen bana bağırsan, bunun sebebinin senin öfkeni kontrol edememen olduğunu düşünürüm. Fakat ben sana bağırsam, bunun sebebini kendi kontrolsüzlüğüm değil, senin kışkırtman olarak görürüm. Bağırmamın uygun bir tepki olacağı ve senden kaynaklanan bir şey…

…İkimizde benim sorunlarıma benim durumumun, ama senin sorunlarına kişiliğinin sebep olduğunu düşünecek kadar köşeye sıkışmış görüyoruz. Bu problem yaratıyor. Benim her şeyi kendi bildiğim gibi yapmak istemem mantıklı görünürken, senin her şeyi bildiğin gibi yapmak istemen çocukça görünüyor. Ben daha iyi hissettiğim, sen daha iyi davrandığın zaman daha iyi bir gün olacak. Ben her şeyi olduğu gibi görüyorum. Sen her şeyi mantığının çarptığı şekliyle görüyorsun…

…Akıl ikilemler ve çelişkiler yığınıdır. Başkalarının güvenini kazanmak için yalan söyleriz. Gerçek kişiliğimizi birileriyle yakınlaşmak için gizleriz. Mutluluğu yakalamak için, mutluluğu kaçıran tercihler yaparız. Haksız olduğumuz zamanlarda haklı olduğumuzu göstermek için olağanüstü çaba gösteririz…

Aslında ne kadar doğru. İş yerinde, ailemizde ya da arkadaşlarımızla yaşadığımız sorunlara baktığımda herkes haklı, hiç kimse suçunu kolay kolay kabullenmez. Benciliz ve kendimize karşı da yeterince dürüst değiliz. İnsanların yaptığı bazı şeylere üzülüp kendi kendime söylenirdim. Artık bıraktım. Ben ne kadar haklı görüyorsam kendimi onlarda kendi gözlerinde olayı haklı gördüklerini defalarca yaşadım. Elbette bazı konular vardır bir tarafın haklı olduğu. Bahsetmek istediğim o değil. Haklı ya da haksız olsun insan kendine asla toz kondurmuyor. Hayat gerçekten kısa. Belki çok ütopik istediğim ama insanlar birbirini anlamaya çalışsa da hayat bu kadar zor olmasa. Belki de tadı tuzu bunlar ama bazen fazla baharatlı olup acıtabiliyor bünyemizi.