22 Ocak 2011 Cumartesi

Kelime

Uzanıyorum..
Kulağım dinlediğim şarkının sesleriyle meşgul...
Gözlerim tavanda
Şarkının sözleri havada uçuşuyor kelebek misali
Hepsini görebiliyorum...
Her kelime sanki ufak bir kabarcık gözümü alamıyorum..
Kiminde acı yazıyor kiminde nefret kiminde pişmanlık
Her birine cevap vermeye çalışıyorum ama yetişemiyorum...
Bir pişmanlık bitiyor bir diğeri başlıyor..
Acı da, hüzünde öyle bitmiyor..
*       *       *
Kelimelerin arasında sıkışıyorum...
Nefes almaya çalışıyorum..ama..
İçim öylesine dolmuş ki bunlarla..
Boğuluyorum...
Artık dayanamıyorum derken..
Kulağımdaki ses birden kesiliyor..
Şarkı bitiyor..
Biraz önce gözlerimin önünde dans eden kelimeler 
Kayboluyor...
Fakat bir tek kelime gözümü....bedenimi...ruhumu olabildiğince kaplıyor...


Yalnızlık....

1 yorum:

Tuvana dedi ki...

Emrahcım çok güzel yazmışsın. Bu arada farkında mısın hepimizde bi durgunluk karmaşıklık var.Silkinip kendimize gelelim hadi :))

Hepimiz bazen kendimizi yalnız hissederiz ama geçip gitsin hemen. Kontrol sende olsun. Çünkü sen değerlisin, sen güçlüsün...